Beta amyloid (amyloid-β) i tau to białka będące synonimem choroby Alzheimera. Obraz kliniczny pacjenta z chorobą Alzheimera ma zwykle związek z martwymi komórkami nerwowymi i utwardzonymi blaszkami pomiędzy nimi. W obrębie tych blaszek znajdują się białka, które występują w sposób skręcony i splątany. W rzeczywistości to właśnie te sploty są odpowiedzialne za typowe objawy choroby Alzheimera, takie jak zapominanie i problemy behawioralne.

Śledź ten artykuł, ponieważ zagłębiamy się w różnice między beta amyloidem i tau,

Definicja

Beta Amyloidy

Białka amyloidowe są powszechnie znane w świecie medycznym za ich wkład w chorobę Alzheimera. Te białka i znaleźć w ścieżkach łączących, które uruchamiają komórki mózgowe do przekazywania wiadomości chemicznych lub sygnałów elektrycznych między sobą. Co ciekawe, amyloidy nie są szkodliwe, dopóki sprawy nie idą źle.

Tau

Tau jest dobrze znanym białkiem, które łatwo występuje w całym organizmie człowieka. W rzeczywistości, istnieją one w każdej komórce ciała. Dokładną funkcją białek tau jest wiązanie mikrotubul (ważnych części struktury komórkowej), aby utrzymać je w silnym i wspierającym kształcie. Białka tau nie są szkodliwe dla organizmu, dopóki nie dojdzie do nieprawidłowości.

Patofizjologia

Beta amyloidy

Rodzicami beta amyloidów są białka prekursorowe amyloidu, powszechnie znane jako APP.

Wielu specjalistów twierdzi, że białka amyloidu beta pozwalają komórkom mózgowym na wysyłanie sygnałów. Inni specjaliści są zdania, że beta amyloidy są ważne we wczesnych etapach rozwoju i prowadzą komórki do tego, jak mają się ze sobą łączyć. Pomimo różnych opinii, faktem pozostaje, że białka te mogą stać się poważnym problemem, gdy pojawią się patologie.

Amyloidy produkowane wewnątrz mózgu są przetwarzane przez enzym alfa sekretazy. Enzym ten służy do rozczłonkowania i usunięcia nadmiaru obecnych białek. Problem pojawia się, gdy to już się nie dzieje. U pacjentów z chorobami takimi jak Alzheimer, enzymami wykonującymi pracę są teraz beta i gamma sekretazy. Enzymy te rozcinają APP na kawałki białka, beta amyloidy, które nie są w stanie być metabolizowane przez mózg.

Kawałki beta amyloidu przyklejają się do siebie i kończą jako stwardniałe, zdeponowane blaszki w połączeniach komórek mózgowych. Gdy połączenie zostaje odcięte, komórki mózgowe powoli zaczynają umierać i powodują dość znaczną utratę pamięci.

Tau

Tau jest lepiej rozumiana przez naukowców w porównaniu z naturą beta amyloidów i choroby.

W przypadkach takich jak choroba Alzheimera, białka tau doświadczają patologii (lub nieprawidłowości). Proces ten określany jest mianem hiperfosforylacji i, jak samo słowo wskazuje, dotyczy cząsteczek fosforanu. Specjalistom nie udało się jeszcze rozwikłać przyczyny tego procesu.

Gdy dochodzi do hiperfosforylacji, pojawia się zwiększona liczba cząsteczek fosforanowych. Te cząsteczki fosforanowe mają negatywny wpływ na białka tau. Zasadniczo cząsteczki te rozbijają białka tau i powodują, że tracą one swój strukturalny kształt.

W konsekwencji tego, białka tau nie mogą już wspierać mikrotubul w komórkach, a więc zaczynają się od nich odrywać i zlepiają się ze sobą. Ostatecznie, tworzy to bezładną plątaninę białek tau wewnątrz ścieżek komórek mózgowych (neuronów).

Nieładna plątanina białek tau staje się coraz większa i większa, aż w końcu sygnały (zarówno elektryczne, jak i chemiczne) w komórkach mózgowych zostają zablokowane i nie mogą docierać do siebie nawzajem. Można to sobie wyobrazić jako piasek piętrzący się na środku drogi – coraz trudniej jest połączyć się z drugą stroną!

Kiedy neurony (komórki mózgowe) nie otrzymują sygnałów, w końcu całkowicie obumierają. Jeśli zablokowane komórki mózgowe znajdują się w obszarze pamięci, to jak można sobie wyobrazić, powoli, ale nieuchronnie zaczyna się utrata pamięci. Innymi słowy, z czasem człowiek będzie coraz bardziej zapominał. Jeśli zablokowane komórki mózgowe znajdują się w innych obszarach, takich jak kora mózgowa, zachowanie i zdolność rozumowania danej osoby będą upośledzone.

Podsumowanie

Kiedy procesy związane z amyloidami (beta amyloid lub APP) idą w złym kierunku, negatywnie wpływają na połączenia i kierowanie komórkami mózgowymi. Dokładniej, ma to tendencję do występowania, gdy enzym sekretazy alfa zostaje zastąpiony przez enzymy sekretazy beta i gamma. Kiedy procesy związane z białkami tau idą w złym kierunku, sygnały elektryczne i chemiczne walczą o dotarcie do komórek mózgowych. Zwłaszcza, gdy nagle pojawia się duża obecność fosforanów.

Oba białka (amyloid i tau) tkwią w zlepkach, gdy ich procesy zostają zakłócone. Są jednak kluczowe różnice w tym, gdzie to się dzieje i co się dzieje. Zaburzenia związane z amyloidem powodują utratę pamięci i występują głównie w hipokampie. Zaburzenia Tau powodują utratę pamięci, zmiany w rozumowaniu i zmienione zachowania i występują na ogół w obszarach wokół kory mózgowej.

Oba białka są związane z chorobą Alzheimera, gdy ulegną zmianie. Chociaż należy podkreślić, że zrozumienie różnic między nimi jest kluczem do zrozumienia, w jaki sposób powodują one zakłócenia w mózgu.