ALS a SM

Zarówno ALS jak i MS są chorobami, które wpływają na mózg i rdzeń kręgowy. Istotne jest jednak rozróżnienie tych dwóch, gdyż pomoże to w leczeniu którejś z chorób. ALS jest formalnie znany medycznie jako stwardnienie boczne amyotroficzne. Uszkodzenie spowodowane przez MS jest wynikiem własnego układu odpornościowego organizmu powodującego uszkodzenie kręgosłupa, co prowadzi do paraliżu. Choroba ta jest również określana jako choroba autoimmunologiczna. Własny układ odpornościowy pacjenta atakuje normalną tkankę w kręgosłupie, powodując degenerację mięśni i prowadząc do utraty ruchu i równowagi. ALS natomiast jest spowodowane powolnym upadkiem komórek nerwowych zwanych neuronami ruchowymi. Neurony te są tymi komórkami, które kontrolują ruch różnych części ciała. ALS jest również nazywany chorobą Lou Gehrig’ss.

Są też różnice w objawach tych dwóch chorób, zwłaszcza w początkowych stadiach. Pierwsze objawy, które wskazywałyby na MS u pacjenta to drętwienie, ataksja, niewyraźne widzenie i brak równowagi podczas chodzenia lub poruszania się. Dla ALS, podstawowe wskazania byłyby trudności w połykaniu, problemy z oddychaniem i osłabienie mięśni. Rzadkość występowania ALS jest również główną różnicą pomiędzy tymi dwoma chorobami. Tylko około 30.000 Amerykanów zostało dotkniętych przez ALS, podczas gdy istnieje około 500.000 przypadków MS w całych Stanach Zjednoczonych.

Istnieją trzy różne podtypy ALS. Pierwszym jest postępujący zanik mięśni, który dotyka dolnych neuronów ruchowych. Dwa pozostałe to pierwotne stwardnienie boczne i postępujące porażenie mięśni grzbietu. Pierwszy podtyp atakuje górne neurony, a drugi mięśnie bulbarne ciała. Nie ma podklasyfikacji dla MS. Istnieją jednak ogólnie cztery prezentacje lub etapy choroby. Etapy te to: nawracająca remisja, pierwotnie postępująca, wtórnie postępująca i postępująca nawracająca.

Długość życia osoby, u której zdiagnozowano ALS wynosi zazwyczaj około dwóch do sześciu lat od daty diagnozy. Istnieją rzadkie przypadki, w których pacjent może przeżyć nawet dwadzieścia lat. Osoby dotknięte stwardnieniem rozsianym mogą osiągnąć normalny okres życia pod warunkiem, że pacjentowi zapewniona zostanie odpowiednia opieka i leczenie. Ogólnie rzecz biorąc, te zwyrodnieniowe zaburzenia są nieuleczalne. Można jednak zastosować pewne leczenie, aby złagodzić dyskomfort pacjenta, u którego zdiagnozowano tę chorobę.

Streszczenie:

1. ALS jest znane jako choroba Lou Gehriga, a SM jest również znane jako choroba autoimmunologiczna.

2. MS powoduje uszkodzenia, gdy układ odpornościowy człowieka atakuje normalne tkanki mózgu i kręgosłupa, natomiast ALS atakuje neurony ruchowe, które wysyłają sygnały do ruchu do innych części ciała.

3. ALS jest sklasyfikowany na trzy różne podtypy, podczas gdy w MS, istnieją cztery etapy choroby.

4. Pacjent ALS może żyć do pięciu do dwudziestu lat po diagnozie, podczas gdy pacjent MS może spodziewać się nromalnej długości życia.