Choroba Meniere’a jest chorobą ucha wewnętrznego, charakteryzującą się zwiększoną produkcją płynu labiryntowego i wzrostem ciśnienia śródchłonki. Vertigo to uczucie, że otoczenie obraca się wokół Ciebie lub uczucie ściągania na jedną stronę. Kluczową różnicą między chorobą Meniere’a a zawrotami głowy jest to, że choroba Meniere’a jest а stanem patologicznym, natomiast zawroty głowy nie są chorobą, lecz objawem. Vertigo pojawia się jako objaw w chorobie Meniere’a.

Co to jest choroba Meniere’a?

Choroba Meniere’a jest chorobą ucha wewnętrznego, charakteryzującą się zwiększoną produkcją płynu labiryntowego i wzrostem ciśnienia śródchłonki, co skutkuje napadami postępującej głuchoty, szumów usznych i zawrotów głowy, którym towarzyszą zaburzenia wegetatywne (nudności, wymioty). Nasilenie i częstotliwość napadów może się z czasem zmniejszyć, ale zaburzenia słuchu zawsze mają charakter postępujący.

Wyróżnia się kilka postaci choroby:

• Postać klasyczna – jednoczesne naruszenie funkcji słuchowych i przedsionkowych (30% przypadków);
• Postać ślimakowa – rozpoczyna się od zaburzeń słuchu (50% przypadków);
• Postać przedsionkowa – rozpoczyna się od zaburzeń przedsionkowych (15-20% przypadków).

Choroba Meniere’a dotyka wszystkich grup wiekowych, ale średni wiek pacjentów mieści się w przedziale 20-50 lat. Choroba częściej występuje u mieszkańców dużych miast i osób wykonujących pracę umysłową.

Dokładna etiologia choroby Meniere’a jest kontrowersyjna. Teorie wiążą jej początek z reakcjami ucha wewnętrznego na alergie, choroby endokrynologiczne, choroby naczyniowe, choroby wirusowe, kiłę itp.

Objawy choroby Meniere’a to napadowy przebieg choroby, stopniowe pogarszanie się słuchu, samoistne ataki zawrotów głowy trwające od 20 minut do kilku godzin, szumy uszne. Ciężkie ataki choroby Meniere’a charakteryzują się nudnościami i wymiotami, obfitym poceniem się, niską temperaturą ciała, utratą równowagi. Nasilenie objawów zwiększa się wraz z ruchem.

Rozpoznanie choroby Meniere’a stawia laryngolog na podstawie badania i wywiadu lekarskiego. Wykonuje się badania laboratoryjne w celu wykluczenia innych chorób o podobnej manifestacji, w tym:

• Badanie gruczołu tarczowego;
• Otoskopia (bezpośrednia obserwacja błony bębenkowej);
• Badanie słuchu;
• Badanie aparatu przedsionkowego;
• Rezonans magnetyczny w celu wykluczenia nerwiaka nerwu słuchowego itp.

Aktywność fizyczna powinna być ograniczona podczas napadów, ale pomiędzy nimi zaleca się utrzymanie pełnej aktywności fizycznej. Leki przepisywane podczas ataku to atropina, diazepam lub skopolamina. W okresach między atakami przepisywane leki to meklozina, fenobarbital, diazepam, dimenhydrynat, prometazyna, difenhydramina itp.

Co to jest Vertigo?

Vertigo to uczucie, że otoczenie obraca się wokół ciebie lub uczucie zataczania się / ściągania na jedną stronę. Jest to częsty problem w praktyce medycznej.

Vertigo może być pochodzenia obwodowego (uszkodzenie nerwu przedsionkowego i labiryntu) lub centralnego – w wyniku chorób dotyczących ośrodkowego układu nerwowego. Centralny typ zawrotów głowy wynika z nieprawidłowego przekazywania, przetwarzania i odbierania sygnału nerwowego z obwodowych dróg przedsionkowych (w tym ucha wewnętrznego i nerwu przedsionkowego) do centralnych struktur mózgu.

Najczęstszymi przyczynami zawrotów głowy są:

• Nagła zmiana położenia głowy – powoduje krótkotrwały łagodny napadowy zawrót głowy (BPPV);
• Zapalenie ucha wewnętrznego (ostre zapalenie nerwu przedsionkowego) – powoduje silne zawroty głowy o nagłym początku, które trwają kilka dni;
• Choroba Meniere’a – jednym z objawów są nagłe epizody zawrotów głowy trwające od 30 minut do kilku godzin;
• Migrena – migrenie mogą towarzyszyć zawroty głowy;
• Acoustic neuroma – łagodny rozrost nerwu przedsionkowego, powodujący postępującą utratę słuchu i szumy uszne, którym towarzyszą zawroty głowy i utrata równowagi;
• W rzadkich przypadkach zawroty głowy mogą być objawem znacznie poważniejszego problemu, takiego jak udar mózgu, krwotok mózgowy czy stwardnienie rozsiane.

Występowanie zawrotów głowy jest bardziej typowe w starszym wieku, ze względu na zwiększone czynniki ryzyka – nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, cukrzycę itp. oraz odpowiedni wzrost ryzyka powikłań naczyniowych. Wśród osób młodszych pojawienie się „centralnego” typu zawrotów głowy często wiąże się z obecnością migrenowych bólów głowy lub procesu demielinizacyjnego.

Vertigo może być:

• Labiryntowy zawrót głowy;
• Zawroty głowy pochodzenia przedsionkowego;
• Vertigo, gdy uszkodzony jest pień mózgu.

Diagnoza zawrotów głowy stawiana jest przez:

• Dokładne badanie neurologiczne;
• Elektronystagmografia i wideonystagmografia – w celu określenia nieprawidłowych ruchów oczu i równowagi w różnych pozycjach głowy;
• Rezonans magnetyczny;
• Audiometria;
• Przedsionkowe potencjały miogenne wywołane;
• Komputerowa posturografia.

Ćwiczenia są częścią ogólnej terapii kombinowanej w przypadku zawrotów głowy i dla uzyskania maksymalnego efektu można je połączyć z odpowiednimi lekami. W zależności od przyczyny zawrotów głowy zaleca się przyjmowanie leków rozszerzających naczynia krwionośne, witaminy B-complex, preparatów z Ginkgo biloba itp.

Różnica między chorobą Meniere’a a zawrotami głowy

Definicja

Choroba Meniere’a: Choroba Meniere’a jest chorobą ucha wewnętrznego, charakteryzującą się zwiększoną produkcją płynu labiryntowego i wzrostem ciśnienia wewnątrzabiryntowego, co skutkuje atakami postępującej głuchoty, szumami usznymi i zawrotami głowy, którym towarzyszą zaburzenia wegetatywne.

Vertigo: Vertigo to uczucie, że otoczenie obraca się wokół ciebie lub uczucie zataczania się / ściągania na jedną stronę.

Rodzaje

Choroba Meniere’a: Formy choroby Meniere’a to klasyczna, ślimakowa i przedsionkowa choroba Meniere’a.

Vertigo: Vertigo może być pochodzenia obwodowego lub centralnego.

Występowanie

Choroba Meniere’a: Choroba Meniere’a dotyka wszystkich grup wiekowych, jednak średni wiek pacjentów mieści się w przedziale od 20 do 50 lat. Choroba częściej występuje u mieszkańców dużych miast i osób zajmujących się pracą umysłową.

Vertigo: Występowanie zawrotów głowy jest bardziej typowe w starszym wieku, ze względu na zwiększone czynniki ryzyka – nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, cukrzycę itp. oraz odpowiedni wzrost ryzyka powikłań naczyniowych.

Przyczyny

Choroba Meniere’a: Dokładna etiologia choroby Meniere’a jest kontrowersyjna. Teorie wiążą jej początek z reakcjami ucha wewnętrznego na alergie, choroby endokrynologiczne, choroby naczyniowe, choroby wirusowe, kiłę itp.

Zawroty głowy: Najczęstsze przyczyny zawrotów głowy to nagła zmiana pozycji głowy, zapalenie ucha wewnętrznego, choroba Meniere’a, migrena, nerwiak akustyczny.

Diagnoza

Choroba Meniere’a: Diagnoza choroby Meniere’a stawiana jest przez laryngologa. Wykonywane są badania laboratoryjne w celu wykluczenia innych chorób o podobnej manifestacji.

Vertigo: Rozpoznanie vertigo stawia się na podstawie badania neurologicznego, elektronystagmografii i wideonystagmografii, rezonansu magnetycznego, audiometrii, komputerowej posturografii.

Leczenie

Choroba Meniere’a: Leki przepisywane podczas ataku to atropina, diazepam lub skopolamina. W okresach pomiędzy atakami przepisywane leki to meclozine, phenobarbital lub diazepam, dimenhydrinate, promethazine, diphenhydramine, itp.

Vertigo: Leczenie zawrotów głowy obejmuje trening przedsionkowy oraz odpowiednie leki, w tym leki rozszerzające naczynia krwionośne, witaminy B-complex, preparaty z Ginkgo biloba itp.

Choroba Meniere’a Vs Vertigo