Antropomorfizm i personifikacja są urządzeniami literackimi używanymi przez pisarzy do dodawania osobowości i atrybutów do postaci w ich historiach. Używają tych rodzajów mowy figuratywnej, aby przynieść więcej humanistycznych cech charakteru do różnych uczestników twórczego pisania. Antropomorfizm jest przekształcanie zwierząt w posiadanie bardziej ludzkich cech w opowieści. Sprawia, że zwierzęta mogą mówić i chodzić jak ludzie. Antropomorficzna postać może nosić ubrania, a nawet chodzić na dwóch nogach. Personifikacja jest używana przez pisarzy, aby dać emocjonalne cechy lub uczucia do nieożywionych obiektów, które nie miałyby uczuć. Na przykład komputer może być powiedziane, aby nienawidzić osoby, ale naprawdę komputer nie może mieć tego rodzaju uczuć. Chociaż oba te style pisania przynoszą głębszą charakterystykę do tematu, różnią się w swoim podejściu. Jeden z nich bezpośrednio przekształca zwierzęta w postacie o ludzkiej charakterystyce, podczas gdy drugi służy do nadania cech emocjonalnych przedmiotom martwym. Oba są urządzeniami literackimi, które dodają zmiany do bohaterów opowieści, ale w inny sposób.
Jak zdefiniować antropomorfizm
Antropomorfizm służy do nadawania ludzkich atrybutów obiektom nie będącym ludźmi. Mogą to być zwierzęta, które mówią i zachowują się jak ludzie lub mogą to być przedmioty martwe z charakterem i zdolnością do mówienia i posiadania uczuć. Antropomorfizm daje zwierzętom na przykład zdolność do działania, mówienia i myślenia jak ludzie. Ten środek literacki jest szeroko stosowany w literaturze dziecięcej. Na przykład Kubuś Puchatek i jego przyjaciele z Hundred Acre Wood noszą ubrania i rozmawiają ze sobą. Nawet rozmawiają i współdziałają z ludźmi, Kubuś Puchatek i Christopher Robin są przyjaciółmi. Walt Disney jest bardzo dobrze znany ze swoich postaci, które są antropomorficzne. Myszka Miki była prawdopodobnie jedną z najwcześniejszych i najbardziej kochanych postaci zwierzęcych z ludzkimi atrybutami. Można się prawie zacząć zastanawiać, czy jest on osobą udającą mysz, czy myszą udającą człowieka!
Antropomorfizm pochodzi od łacińskiego słowa anthromorphis oznaczającego posiadanie ludzkiej formy. George Orwell w swojej głośnej książce „Folwark zwierzęcy” wykorzystał postacie zwierząt do walki o swoje prawa wśród niesprawiedliwych rządów ludzi i niektórych innych zwierząt. Jednym z interesujących aspektów tej historii jest to, że w miarę jak postacie zwierzęce rosły w siłę w książce, ich ludzkie cechy również rosły w siłę.
Przeciwieństwem antropomorfizmu jest dehumanizacja. Okrutny i bezduszny sposób umniejszania istot ludzkich i sprawiania, że są one postrzegane jako mniej niż ludzkie w jakiś sposób. Zamiast podnosić postać, osoba ta czuje się mniej warta przez dehumanizację. Ich ludzkie cechy ulegają erozji i stają się mniej przemyślane lub nawet jednorazowe, ponieważ nie są już postrzegane jako godne ludzkiego szacunku. Poprzez nadanie im wizerunku zwierzęcia, zwłaszcza bestii z ciężarem lub zwierzęcia postrzeganego jako brudne, jak świnia, odczuwane są negatywne emocje, a ludzie czują się mniej godni.
Wykres porównujący dwa aspekty języka figuratywnego:
Antropomorfizm i personifikacja dodają wartości na swoje specyficzne sposoby do kreatywnego pisania. Pisarz używa tych form opisowych do wzmocnienia postaci i określenia różnych emocji. Te emocje przynoszą więcej życia do postaci lub obiektu, który nie ma życia. Obiekt z postrzeganej osobowości jest bardziej relateable. Poezja w szczególności jest pełna personifikacji i ta forma opisu figuratywnego naprawdę pomaga ożywić poezję. Antropomorfizm jest świetnym sposobem na przyciągnięcie dzieci do opowieści i pomóc im w zrozumieniu postaci, ponieważ odnoszą się do niedźwiedzia, który mówi lub królika, który śpiewa. Filmy i animacje wykorzystują antropomorficzne postacie z dużą korzyścią. Małe dzieci lubią widzieć, jak ich ulubione postaci z zabawek ożywają w animowanych kreskówkach.
Niewątpliwie te dwa style budowania postaci wniosły wartość dodaną do wielu opowiadań i artykułów literackich. Zwłaszcza użycie personifikacji pozwala czytelnikowi na głębsze zrozumienie postaci, o której się pisze. Fantasy i bajki byłyby bardzo nudne bez antropomorfizmu i personifikacji. Wyobraź sobie Piękną i bestię bez antropomorficznej bestii i spersonifikowanego świecznika, czajnika i zegara.