Antyteza i oksymoron są środkami literackimi, które tworzą interesujące kontrasty i są użyteczne dla osiągnięcia celu, który pisarz chce osiągnąć. Chociaż mają ten sam cel, są używane w różny sposób pod względem struktury zdania i prezentacji. Antyteza wykorzystuje sprzeczną ideę w ramach zrównoważonej struktury zdania. Oksymoron wykorzystuje dwa kontrastujące ze sobą słowa, ale pojawiają się one w zdaniu w ramach tej samej frazy jeden po drugim. Różnica jest więc bardziej w prezentacji gramatycznej niż w koncepcji użycia dwóch przeciwstawnych słów, aby przynieść punkt w narracji. Efektem obu tych urządzeń literackich jest podkreślenie punktu lub wydobycie na pierwszy plan osobowości postaci. Użycie antytezy pomaga stworzyć ten nacisk z kontrastującymi lub przeciwnymi słowami do opisania osoby, miejsca lub rzeczy.

Definicja i zastosowanie antytezy

Słowo antyteza ma swoje źródło w greckim słowie antithenal, które oznacza przeciwstawiać się. Liczba mnoga od słowa antithesis to antitheses. Antyteza najlepiej pokazuje się w zdaniu strukturalnym użytym z formą paralelizmu, gdzie kontrastujące wyrazy pojawiają się w każdym ze zdań strukturalnych w zdaniu. Kontrast wpadający w jedno uporządkowane zdanie dodaje więcej mocy stwierdzeniu, które pisarz wygłasza i sprawia, że bardziej zapada ono w pamięć.

„Musimy nauczyć się żyć razem jako bracia lub zginąć razem jako głupcy”.





Te słynne słowa, wypowiedziane przez Martina Luthera Kinga Jnr. mają o wiele większy wpływ ze względu na antytezę pomiędzy dwoma częściami zdania, oddzielonymi słowem lub.

Antyteza pomaga pisarzowi przekonać swoich czytelników poprzez reakcje emocjonalne, że w książce znajduje się wartościowe przesłanie. Politycy, pisarze i poeci wszyscy używają antytez, aby wzbudzić emocjonalne reakcje od swoich czytelników lub słuchaczy. Antyteza jest perswazyjną formą retoryki i jest używana do wywołania emocjonalnej reakcji na wszystkie formy pisania.

Definicja i zastosowanie oksymoronu



Oksymoron wykorzystuje paradoks. Dwa sprzeczne słowa są używane w tym samym zdaniu, aby stworzyć kontrast idei. Te dwa słowa mogą wydawać się absurdalne razem, ale mają zdolność dodawania wartości do opisu poprzez podkreślenie głębi znaczenia. Osiąga się to poprzez użycie dwóch przeciwstawnych słów razem. Istnieje wiele przykładów oksymoronu, a niektóre z nich stały się nieodłączną częścią powszechnych wyrażeń. Oksymoron znalazł się w poezji, tekstach muzycznych, literaturze klasycznej, a nawet w nowoczesnej technologii. Dźwięki ciszy i wirtualnej rzeczywistości, a także mówienie głośnym szeptem to świetne przykłady oksymoronu.



Słowo oksymoron pochodzi od greckiego słowa oxymoron. Po rozbiciu tego słowa na dwie części jest Oxus oznaczający ostry i moros interpretowany jako tępy. Pochodzenie tego słowa to oksymoron. Ostry tępy to tłumaczenie tego słowa. Osoba nie może być oksymoronem, ponieważ słowo to nie odnosi się do osoby moronicznej. Oxymoronically jest przysłówkową formą słowa głównego oxymoron. Oksymoronicznie jest przymiotnikową formą słowa. Nie ma formy czasownikowej tego słowa, która może być użyta. Szekspir użył oksymoronu do jego pełnego potencjału w swoich sztukach. W szczególności, miłość utracona między Romeo i Julią, jest opisana z sensem poprzez serię oksymoronów.

„Why then, O brawling love, O loving hate

O anything from nothing first create



O ciężka lekkość! Poważna próżność!

Bezkształtny chaos z dobrze wydającą się formą

Feather of lead, bright smoke, cold fire, sick health”.

Pióro ołowiu kontrastuje lekkie uczucie zakochania z ciężkością utraconej miłości i chorego zdrowia z powagą odczuwanej choroby miłosnej. Podkreśla smutek, że pochodzi w wyniku miłości, która nie jest zwracana przez osobę może być w miłości.



Każda linia jest dramatycznie ożywiona z mnóstwem oksymoronów.

Twórcze zastosowania oksymoronu

Oksymoron wyróżnia się jako twórcze narzędzie pisarskie wykorzystywane w różnych gatunkach literackich.

Siła oksymoronu polega na jego krótkim, ale prowokacyjnym znaczeniu i wykorzystaniu sprzeczności pojęć do zobrazowania głębszego sensu kryjącego się za słowami.

Wykres do porównania Antyteza i Oksymoron.

Streszczenie:

  • Antyteza i oksymoron to zarówno urządzenia literackie, które ożywiają poezję i prozę.
  • Używając dwóch przeciwieństw wyczaruj wyobrażeniowe odpowiedzi na opisy używając tych form retorycznego pisania.
  • Oksymorony to krótkie, ale ostre sposoby inspirowania pracy pisemnej. Stały się one częścią poezji i literatury klasycznej, a także nowoczesną taktyką stosowaną w przemówieniach politycznych.
  • Autorzy piosenek uważają, że barwne opisy wykorzystujące antytezę lub oksymorony dodają pamiętne zwroty do tekstów piosenek. Przeciwieństwa w tekście piosenki najwyraźniej sprawiają, że piosenki łatwiej się zapamiętuje.
  • Celowe użycie antytezy posłużyło do stworzenia cytowalnych wyrażeń, które były wielokrotnie wykorzystywane. Słynny cytat Neila Armstronga, kiedy po raz pierwszy stanął na Księżycu, jest takim pamiętnym cytatem, który podsumował ten niesamowity wyczyn.
  • Taktyka akcentowania cech i osobowości jest dobrze udokumentowana poprzez użycie antytez lub oksymoronów w celu stworzenia obrazu poprzez umieszczenie przeciwieństw razem.
  • Podobieństwo tych dwóch urządzeń literackich jest lepiej rozumiane poprzez analizę słów w kontekście i uświadomienie sobie, że kontekst gramatyczny antytezy jest inny niż zwykłe użycie oksymoronu. To jest właśnie ta charakterystyczna różnica, nie same słowa, ale ich właściwe gramatyczne użycie w zdaniu.