Aliteracja Vs. Asonans

Aliteracja i asonans są jednymi z wielu urządzeń literackich stosowanych w poezji i prozie. Mają one na celu zaangażowanie zdolności słuchowych czytelnika, a jednocześnie sprawiają, że utwory, w których są używane, są błogie i przyjemne w czytaniu. Różnią się one przede wszystkim tym, jaki typ liter jest powtarzany i gdzie.

Ponieważ poezja i proza używają ich obficie, dla większości ludzi mogą być nieco trudne do rozróżnienia. W związku z tym przez długi czas były używane zamiast siebie i dopóki nie zostanie wyznaczona linia rozróżniająca, zamieszanie będzie się utrzymywać.

Co to jest aliteracja?

Aliteracja to styl literacki, który zajmuje się powtarzaniem podobnych lub identycznych dźwięków spółgłoskowych. Sprawia, że wiersz jest przyjemny do czytania i zwykle powtarza spółgłoski na początku każdego słowa, ale może również pojawić się gdziekolwiek indziej, gdzie słowo jest podkreślone. Taki wiersz jak „rubber baby buggy bumpers for anyone” zatrudnia aliterację z powtórzeniem spółgłoski „b.

Aplikacja

W Poezji:

Jedno odniesienie wykorzystania aliteracji w poezji jest w wierszu Edgara Allana Poe, The Raven. Trzecia strofa na wiersz zatrudnia aliteracji w pierwszej linii z powtórzeniem spółgłoski i dźwięk „s” w tym, co jest znane jako sibilance, bardziej specyficzny rodzaj aliteracji.

Druga linia w tej samej strofie:

Inne przykłady aliteracji obejmują:

Co to jest asonans?

Jest to urządzenie literackie, które wykorzystuje powtórzenie samogłosek w szybkim następstwie i w więcej niż dwóch przypadkach. Użycie asonansu jest zwykle w kilku pobliskich słowach w zdaniu, wierszu lub frazie i może być w dowolnym miejscu w słowie.

Aplikacja

W poezji:

Nasze odniesienie czerpiemy z tego samego wiersza Edgara Allana Poe, The Raven. W wierszu tym Edgar stosuje asonans w pierwszym wersie ostatniej strofy:

W powyższym wierszu jest krótki dźwięk 'I’, który przybywa wraz ze słowem flitting i pozostaje tam do końca tego wiersza. Jest to również wzdłuż dźwięków 's’ i 't’, które dodają więcej efektów aliteracji do wiersza i strofy.

W wierszu Roberta Frosta After Apple-Picking, asonans jest również stosowany w różnych wersach, takich jak:

Stem end and blossom end,

And every fleck of russet showing clear.

Inne przykłady asonansu to:

Różnica między aliteracją a asonansem

Znaczenie aliteracji w stosunku do asonansu

Aliteracja jest urządzeniem literackim, które wykorzystuje powtarzanie dźwięków spółgłosek głównie na początku bliskich słów i w szybkim następstwie. Asonans, z drugiej strony, jest urządzeniem literackim wykorzystującym powtórzenie samogłosek w dwóch lub więcej sąsiednich słowach i w szybkim następstwie.

Co powtarza się w aliteracji Vs. w asonansie

W aliteracji, dźwięki spółgłosek są powtarzane w następstwie sąsiednich słów, podczas gdy w asonansie, to dźwięki samogłosek są powtarzane w szybkim następstwie sąsiednich słów.

Cel aliteracji Vs. asonansu

Głównym celem aliteracji jest tworzenie nastroju i rytmu w napisanym utworze. Może być również stosowana w celu wydobycia szczególnych konotacji, jak powtórzenie spółgłoski „s”, która może być używana do sugerowania jakości podobnej do węża, sugerowania niebezpieczeństwa lub chytrości.

Celem asonansu jest stworzenie efektu rymowania w wierszach i zmiana nastroju w utworze literackim. Tak jak wzmacnia efekt muzyczny, w konsekwencji zwiększa przyjemność z czytania utworu.

Przykłady aliteracji Vs. asonansu

Przykłady aliteracji:

Asonans przykłady:

Podsumowanie

Dwa, aliteracja i asonans są urządzeniami literackimi, które zatrudniają powtórzenie dźwięków w szybkim następstwie. Aliteracja należy również do jednej z wielu form konsonansu. Obydwie są stosowane w celu dodania błogości do utworu pisanego, a także angażowania zdolności słuchowych odbiorców takiego dzieła. Ich główną różnicą są litery, których dźwięki są powtarzane i gdzie. Dzięki takim różnicom łatwiej jest interpretować sens wiersza czy prozy, a zwłaszcza miejsca, w których te urządzenia są stosowane.