Jedną z podstawowych cech przeciwciała jest jego swoistość wobec antygenu docelowego, czyli w zasadzie zdolność do wiązania się z epitopami. Stanowi to podstawę wielu testów serologicznych. Interakcja między przeciwciałem a odpowiadającym mu antygenem jest wykorzystywana do identyfikacji wielu mikroorganizmów. Interakcja ta powoduje jedną z następujących reakcji: aglutynację, wytrącanie i aktywację dopełniacza.

Co to jest aglutynacja?

Aglutynacja to zlepianie się komórek w wyniku agregacji antygenów i przeciwciał. Ta wizualna ekspresja występuje, ponieważ jedno przeciwciało jednocześnie wiąże wiele antygenów, co tworzy większe kompleksy. Uważa się, że jest to najstarsza reakcja oparta na przeciwciałach w diagnostyce medycznej, która obejmuje antygeny cząsteczkowe zdolne do wiązania cząsteczek przeciwciał. Antygeny cząsteczkowe obejmują bakterie lub mogą to być białe krwinki (WBCs) i czerwone krwinki (RBCs), lub mogą być w postaci cząstek lateksu. Reakcja aglutynacji jest obecnie stosowana w hematologii i mikrobiologii diagnostycznej. Technika ta jest powszechnie stosowana jako prosty i szybki sposób określania grup krwi. Jest ona stosowana jako wskaźnik do wykrywania obecności przeciwciał przeciwko bakteriom lub czerwonym krwinkom.

Co to jest opad atmosferyczny?

Kiedy rozpuszczalne antygeny są agregowane przez odpowiednie cząsteczki przeciwciał, tworzy to kompleksy immunologiczne, a kiedy stają się one wystarczająco duże, aby wytrącić się z roztworu, stają się widoczne. To tworzenie dużych nierozpuszczalnych kompleksów nazywane jest reakcją precypitacji. Podobnie jak reakcja aglutynacji, opiera się ona na interakcji przeciwciał i antygenów, ale jej wynikiem jest nierozpuszczalny produkt – osad. Jest to zasadniczo reakcja pomiędzy rozpuszczalnym antygenem i odpowiadającymi mu cząsteczkami przeciwciał w obecności elektrolitu w optymalnej temperaturze i pH. Ta podstawowa zasada opiera się na dyfuzji przeciwciała i antygenu przez matrycę i tworzeniu widocznego osadu po zetknięciu. Przeciwciało, które agreguje rozpuszczalny antygen nazywane jest precypitatem. Analiza ilościowa w precypitatach jest zazwyczaj wyrażana w kategoriach azotu (N).

Różnica między aglutynacją a wytrącaniem

Proces

– Zarówno reakcje aglutynacji, jak i strącania są wynikiem interakcji pomiędzy cząsteczkami przeciwciał i odpowiadającymi im cząsteczkami antygenów. Jednak aglutynacja ma miejsce, gdy jedno przeciwciało jednocześnie wiąże wiele antygenów, co powoduje zlepianie się komórek. Z drugiej strony, wytrącanie to interakcja rozpuszczalnych antygenów z rozpuszczalnymi przeciwciałami, w wyniku której powstaje widoczny nierozpuszczalny związek zwany osadem.

Zasada działania

– Aglutynacja występuje, gdy antygen zainteresowania wiąże się z dopasowanym przeciwciałem, określanym jako izoaglutynina, w obecności elektrolitu w optymalnej temperaturze i pH, co powoduje tworzenie widocznych grudek lub agregatów. Wytrącanie występuje, gdy rozpuszczalny antygen oddziałuje z odpowiadającym mu antygenem w obecności elektrolitu w optymalnej temperaturze i pH, powodując powstawanie wiązań krzyżowych lub precypitatów, które osiadają w roztworze.

Wielkość antygenu

– Jedną z podstawowych różnic między nimi jest wielkość antygenu używanego w reakcji. Reakcje antygen-przeciwciało zachodzą w różnych proporcjach, w odniesieniu do objętości i siły użytych reagentów. Jednak precypitacja wymaga znacznych ilości antygenu, aby wykryć obecność przeciwciał w próbce. Wielkość antygenu w reakcjach aglutynacji jest znacznie mniejsza niż antygenów w reakcjach wytrącania.

Podsumowanie

Chociaż metody z kategorii odczynów precypitacyjnych są mniej specyficzne niż odczyny aglutynacyjne, niektóre z nich pozostają złotym standardem wśród technik serologicznych w badaniach klinicznych. Podczas gdy podstawowa zasada obu reakcji opiera się na wiązaniu przeciwciała z odpowiednimi antygenami, produkt końcowy jest bardzo różny. Aglutynacja to tworzenie dużych stałych grudek w wyniku interakcji przeciwciało-antygen, podczas gdy wytrącanie to tworzenie widocznych nierozpuszczalnych sieci lub wiązań krzyżowych.

Jaka jest różnica między aglutynacją a wytrącaniem?

Aby doszło do reakcji aglutynacji i strącania, antygen musi być wielowartościowy, a przeciwciało dwuwartościowe. Aglutynacja to tworzenie dużych kompleksów w wyniku jednoczesnego wiązania przez przeciwciało wielu antygenów, co ostatecznie prowadzi do zlepienia komórek. Natomiast precypitacja to tworzenie widocznego osadu w wyniku interakcji między antygenami i odpowiadającymi im cząsteczkami przeciwciał.

Na czym polega wytrącanie w przeciwciałach?

Wytrącanie jest wynikiem interakcji pomiędzy dwoma rozpuszczalnymi reagentami, które łączą się, tworząc jeden końcowy nierozpuszczalny związek zwany osadem. Jest to popularna metoda in vitro służąca do szacowania stężenia przeciwciał w surowicy lub innych płynach.

Jakie są 2 etapy aglutynacji?

Aglutynacja to proces dwuetapowy – uczulenie i reakcja aglutynacji. W pierwszej fazie krwinka czerwona zostaje opłaszczona przeciwciałami. Nie ma jeszcze widocznego zbrylenia. W drugim etapie dochodzi do widocznego zlepiania się czerwieni w wyniku wiązania się przeciwciał z odpowiednimi antygenami.

Na czym polega wytrącanie się krwi?

Wytrącanie się krwi to oddziaływanie między dwoma rozpuszczalnymi reagentami, w wyniku którego powstaje nierozpuszczalna sieć.